Będąc na studiach zdarza się, że trzeba wziąć urlop dziekański. Gdy zaczynałam swoją przygodę z uczelnią, myślałam, że trochę szkoda czasu na robienie sobie rocznej przerwy od studiów, że lepiej jest zrobić je za jednym zamachem. Tymczasem w moim życiu zdarzyło się tak, że musiałam go wziąć. Początkowo było to dla mnie trudne, ale z drugiej strony odetchnęłam z ulgą, ponieważ poprzednie dwa lata były bardzo ciężkie pod względem nauki. Tak, chociaż powszechnie mówi się, że studia to wieczna impreza i że nauka jest tylko w sesji, to  nie na moim kierunku. “Sesję” mieliśmy cały rok, kilka kolokwiów w tygodniu? Norma. Plus, jeśli ktoś wybrał specjalizację nauczycielką, robił w czasie roku akademickiego praktyki. Byli ludzie, którzy oprócz tego normalnie pracowali  i musieli chodzić na zajęcia. Bo u nas sprawdzali obecność. Co zajęcia.

Nadeszła letnia sesja, w tym egzamin z konwersacji. Najbardziej stresujący egzamin pod słońcem! Pytania były łatwe i trudne, więc trzeba było mieć szczęście losując takie, na które można się wypowiedzieć. No i bach.

Fail.

Wrzesień.

Fail nr 2.

Fail nr 3.

“Proszę złożyć podanie o urlop dziekański i widzimy się na egzaminie w czerwcu przyszłego roku”.

Z jednej strony ulga, z drugiej jednak smutek.

Jak zorganizujesz sobie ten rok?

Są dwie drogi: albo się poddasz, albo weźmiesz się do roboty.

Wybrałam to drugie. Udało mi się znaleźć korepetycje z francuskiego, żeby améliorer mon français (polepszyć francuski) oraz zapisałam się na włoski, żeby go nie zapomnieć.

Tak bardzo zależało mi, żeby ukończyć studia, właśnie ten kierunek, który pokochałam, który stał się moją pasją.

Przez rok „przerwy” dużo pracowałam. Nie tylko jeżeli chodzi o naukę, ale i o zarabianie pieniędzy. Ponadto od marca do czerwca w każdy wtorek jeździłam do Gliwic na zajęcia z przedmiotu, który oblałam. Pracowałam więc na trzy zmiany, pełny etat, chodziłam na francuski, włoski oraz jeździłam do Gliwic: na zajęcia a później praktyki. Jak tego dokonałam? Nie wiem. Ale dzięki temu wszystkiemu wiele się nauczyłam. Naprawdę. Nauczyłam się uczyć tak, żeby się nauczyć oraz stałam się bardziej zorganizowana i sumienna. W rezultacie na trzecim roku studiów udało mi się zdać większość kolokwiów i egzaminów w pierwszym terminie. I jakkolwiek egoistycznie to brzmi- jestem z tego bardzo dumna. Nawet teraz, kiedy są wakacje, mimo, że nie pracuję (niestety), zorganizowałam czas tak, że wiele zrobię. Wprowadziłam własny grafik, coś, co muszę zrobić. I.. udaje mi się 🙂

Podsumowując więc, jeśli komuś zdarzy się wziąć dziekankę, wykorzystajcie ją dobrze. Bo znam osoby, które też musiały odpuścić studia na rok i wypadły z rytmu nauki bardzo potrzebnej, by zaliczyć choćby semestr.